Mijn verhaal met verhalen
Als kind was ik altijd al gek op verhalen vol avontuur en fantasie. Ik keek samen met mijn vader vaak naar Star Wars, en dat vond ik geweldig. Ook keek ik supergraag naar tekenfilms zoals Avatar: The Last Airbender, waar ik helemaal in kon verdwijnen. Vanaf mijn twaalfde begon ik meer en uitgebreider te lezen. Toen las ik voor het eerst Game of Thrones, en later keek ik ook de serie samen met mijn vader. Dat vond ik speciaal, omdat het me deed denken aan hoe we vroeger samen Star Wars keken.
Daarna ben ik boeken over oorlog en geschiedenis interessant beginnen vinden. Vorig jaar las ik De vliegeraar, en dat vond ik heel mooi en verdrietig tegelijk. Dit jaar lazen we Allemaal willen we de hemel, en dat was een erg pakkend verhaal over jongeren in oorlogstijd. Ook vond ik het boek Heks, dat we dit jaar lazen, superspannend omdat het fantasierijk en meeslepend was.
Een leuke herinnering die me is bijgebleven, is het toneeltje dat ik vorig jaar voor Nederlands deed over de mythe en het gezegde "een pyrrusoverwinning". Ik speelde dit samen met Arno, die nu in 5BCW zit. We hebben daar toen veel plezier aan beleefd, en het was fijn om op een creatieve manier met taal en mythologie bezig te zijn.
Lezen is voor mij dus van iets leuk en spannend gegroeid naar iets dat me echt aan het denken zet en waar ik van kan leren.
Peruaanse literatuur
Mario Vargas Llosa is een Peruaanse schrijver die al meerdere prijzen heeft gewonnen
waaronder de Nobelprijs voor literatuur in 2010. Hij won deze prijzen door verschillende
werken zoals: de stad en de honden en het groene huis. Ik heb nog nooit een werk van hem gelezen.
Het boek de stad en de honden gaat over het leven in een cadettenschool. Hij beschrijft het
leven in de cadettenschool Colegio Militar Leoncio Prado in Lima waar hij zelf heeft gezeten. Ik vond het werk interessant omdat hij een leven beschrijft dat hij zelf heeft meegemaakt. Hij
beschrijft verschillende posities in de cadettenschool zoals de honden. Ze gaven zich over aan alle mogelijke uitspattingen en terroriseerde hun zwakkere kameraden. Het is een gruwelijk werk dat ik normaal niet direct zou lezen maar omdat hij daar zelf heeft gezeten in die cadettenschool kan hij een bijna perfecte beschrijving geven van het leven daar dat ik me
aangetrokken voel tot het boek.
Huislectuur
1) Hex
Van alle boeken die we dit jaar voor Nederlands hebben gelezen, vond ik Hex het allerbeste. Dat komt omdat het verhaal super spannend en echt uniek is. Ik heb nog nooit een boek gelezen dat lijkt op dit verhaal.
Het verhaal speelt zich af in het Nederlandse dorp Beek, waar een eeuwenoude heks, Katherine van Wyler, ronddwaalt. Ze is ooit levend begraven, maar leeft nog steeds voort met haar ogen dichtgenaaid. Niemand mag het dorp verlaten, want dan sterf je – dat is de vloek van de heks. De spanning groeit naarmate meer inwoners zich verzetten tegen deze duistere geschiedenis. Wat ik heel interessant vond, is hoe de schrijver laat zien hoe verschillende mensen omgaan met de heks. Alsof dat nog niet erg genoeg is: als je probeert het dorp te verlaten, ga je dood. Dat heet de vloek van de heks. Hierdoor ontstaan er allemaal ingewikkelde situaties en spanningen tussen de mensen in het dorp.
Het verhaal bouwt de spanning langzaam op, maar het eindigt ineens heel heftig en onverwacht. Door al die spannende en mysterieuze elementen is Hex echt een aanrader.
2) Allemaal willen we de hemel
Dit boek vond ik het op één na beste dat we dit jaar hebben gelezen. Allemaal willen we de hemel is een spannend en aangrijpend verhaal dat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het gaat over twee jongens, Ward en Jef, die samen dromen van heldendaden in de oorlog.
In het begin willen ze allebei vrijwillig gaan vechten, maar alleen Ward vertrekt uiteindelijk naar het oostfront. Jef wordt tegengehouden door zijn familie. Je merkt wel dat hij daar een beetje jaloers over is, maar het is niet zo dat hij Ward haat of zo.
Later in het verhaal komt Ward terug naar huis voor een korte vakantie. Tijdens die periode doodt Jef per ongeluk een verzetsstrijder. Om zijn beste vriend te beschermen, neemt Ward de schuld op zich. Hij vlucht terug naar het front, terwijl iedereen denkt dat hij schuldig is. Daardoor lijkt het alsof Jef een held is, omdat hij zogezegd de andere vier verzetsstrijders heeft gered van Ward – ook al is dat niet waar. Na de oorlog komt er een rechtszaak tegen Ward, omdat hij als landverrader wordt gezien. Jef moet tijdens die rechtszaak tegen zijn eigen beste vriend getuigen. Om te voorkomen dat de waarheid over die ene avond uitkomt en zijn familie in gevaar komt, maakt Jef uiteindelijk een vreselijke keuze: hij schiet Ward dood. Zo probeert hij zijn geheim voor altijd te bewaren.
Wat ik heel goed vond aan dit boek, is hoe het verhaal rustig wordt opgebouwd en dan ineens een super heftig en onverwacht einde heeft. Die climax komt echt als een klap. Het laat zien hoe ingewikkeld vriendschap, schuld en heldendom kunnen zijn tijdens de oorlog. Het genre – een mix van oorlog, drama en psychologie – vond ik heel interessant. Het boek zet je echt tot denken en zit vol spanning en emotie. Daarom is dit boek zeker een van mijn favorieten!
leeservaringsverslag allemaal willen we de hemel
De samenvatting van het boek
Het boek Allemaal willen we de hemel start bij de begrafenis van Jef. Volgens Remi en Renée zou hij wel 100 jaar geworden zijn als hij maar niet tegen die stomme boom had gereden. We leren meer over de personages als we verder lezen, omdat het begin maar een proloog was. De complexe relaties tussen de verschillende karakters worden tot in het uiterste detail uitgelegd. In het eerste deel van het boek legt de schrijfster de basis voor de rest van het boek. Ze beschrijft de karakters van de personages, hun relaties, hun innerlijke conflicten en wat Wereldoorlog I met hen doet. Ze legt daardoor de basis voor deel twee.
Er is een erg apart karakter: Martin Lenz. Het personage lijkt misplaatst, het lijkt wel of hij in het foute verhaal zit. Later krijgen we te weten dat hij Ward is, maar met een neppe identiteit in Duitsland. Deel twee start in Duitsland. Ward wil terug naar België vertrekken na twee jaar gewoond te hebben bij Katrina. De reden voor zijn vertrek is dat hij beseft dat hij zijn oude vrienden en familie maar niet kan vervangen. Hij heeft het twee keer geprobeerd, met Isa en met Katharina.
Bij zijn terugkomst wordt het nieuws dat hij terug is snel verspreid. Dat zorgt voor stress bij iedereen, maar vooral bij Jef en Renée. Renée was samen met Ward, maar is nu terug verloofd. Het was vooral Jef die stress had. Iedereen geloofde dat Ward Theo heeft vermoord, maar de dader was eigenlijk Jef. Hierna wordt de stress die de karakters ervaren door zijn terugkomst erg goed beschreven. We zien hoe relaties tussen de personages uit elkaar vallen en uiteindelijk breekt Jef als eerste. Hij vermoordt Ward op zijn proces, omdat hij bang is dat de waarheid – die enkel zijn familie weet – bekend zal worden. Later heeft hij spijt door de brief te lezen van Ward.
Mijn persoonlijke reactie en de emotionele impact dat het heeft gehad op mij
Ik vond de schrijfstijl van Els Beerten fantastisch. Haar tempo was erg fijn. Hoe ze spanning opbouwde en dan alle informatie op ons neerstortte na een opbouw van spanning, was erg goed gedaan. Ze gebruikte een rijke woordenschat, maar ze gebruikte niet veel moeilijke woorden, wat ik aangenaam vind.
De ontwikkeling van de personages is prachtig. Hoe de relaties tussen de personages worden afgebroken over een lange periode door het maken van slechte keuzes tijdens de oorlog, lijkt erg realistisch. De tocht om vergiffenis die daarop volgt, is prachtig geschreven en laat echt een emotionele impact achter op mij.
Ik kon me erg goed vinden in Remi, omdat hij – net als ik – de jongste zoon is van de familie en daardoor stond ik ook een beetje buiten de familie. Hoe hij worstelt om gezien te worden door zijn ouders en oudere broer door hen te proberen te laten lachen, is ook iets waarin ik mezelf kan vinden.
De beste scène in het boek voor mij is dat Ward de waarheid leert over de concentratiekampen van Friedrich. Hij realiseert zich op dat moment dat hij fout bezig was en actief hielp als nazi om die Joden te doden. Een erg goed vertelde en emotionele scène. Door die scène zag ik op het einde veel meer emoties en realiseerde ik dat het een erg emotioneel boek is, en niet een klassiek oorlogsverhaal.
Narratologische analyse
Het boek is proza, omdat het een roman is. Ook is het boek geschreven in een meervoudig vertelperspectief. We zien het boek door verschillende personages hun ogen, namelijk Remi, Renée, Jef en Ward. De schrijfster heeft dit gedaan zodat de lezer zich echt kon inleven en de tocht naar vergiffenis van de hoofdpersonages beter te zien was en bijna echt voelde.
We zagen de fouten die de personages maakten, bijvoorbeeld toen Jef Theo vermoordde of toen Ward en Jef naar de vergadering van het VNV gingen. Via Renée en Remi zagen we hoe die keuzes van Jef en Ward de rest van de familie en het dorp beïnvloedden.
Het verhaal speelde zich ook af in de Eerste Wereldoorlog. Hierdoor worden zulke keuzes sneller gemaakt, omdat mensen hun geloof of familie wilden beschermen. De ruimte waar het meeste van het verhaal zich afspeelde, was het dorp waar ze leefden. Het verhaal speelde zich soms ook af in Keulen of in Rusland aan het oostfront.
Het verhaal in een dorp laten verlopen was erg slim, omdat roddels daar erg snel verspreid werden. Je zag na het vertrek van Ward dat zijn moeder (Hélène) werd buitengesloten door het hele dorp. Hetzelfde gebeurde bij Ward zelf, buiten door Jef, die ook mee naar de oorlog wilde maar Ward weigerde.
Samenvatting van het verslag
In dit verslag beschreef ik het boek zelf, wat de functie was van het eerste en tweede deel, de relaties tussen de personages en hoe en waarom de relaties uiteenvielen. Ik vertelde wat ik vond van de schrijfstijl en hoe de schrijfster bepaalde elementen, zoals de ruimte waar het verhaal zich afspeelde, goed gebruikte. Ik vertelde hoe ik me kon inleven in Remi en de redenen daarvoor, en ik vertelde over mijn favoriete scène. Ik beschreef welke emoties er werden opgeroepen in mij tijdens het lezen en ik gaf een uitgebreide narratologische analyse waarin ik meerdere voorbeelden gaf van het boek.
3) Net echt
Net echt vond ik een erg goed boek, ondanks dat het op de derde plaats in mijn top drie staat. Dat komt vooral doordat het minder spannend was dan de andere boeken en ook een volledig ander genre heeft. Toch wist het me op een andere manier te raken: het boek blinkt uit in het beschrijven van de ruimtes en personages. Opvallend genoeg is het ook het kortste boek van de drie.
Het verhaal draait rond het koppel Max en Manon, en hoe hun relatie langzaam uit elkaar valt. We volgen twee doodgewone mensen uit Antwerpen die hun leven leiden en geconfronteerd worden met herkenbare problemen. Interessant is dat het verhaal, in tegenstelling tot de andere boeken, niet bij het begin start, maar eigenlijk bij het einde
We zien hoe Max en Manon elkaar leren kennen, samen een kind krijgen, en hoe hun leven zich ontwikkelt. Na verloop van tijd raakt Max overspannen door zijn werk, wat ertoe leidt dat Manon haar kans grijpt om haar droomcarrière bij Icar waar te maken. Al snel blijkt dat zij steeds meer opgaat in haar werk. Tegelijkertijd gaat Max een affaire aan met de buurvrouw, wat leidt tot een reeks spanningen en ruzies binnen het gezin.
Een opvallend en mooi aspect van het boek is hoe hun dochter Noah wordt voorgesteld. Ze is lesbisch, voelt zich een buitenbeentje op school en worstelt met haar identiteit. Haar emoties worden op een integere manier beschreven. Het was ontroerend om te lezen hoe zij haar plek probeert te vinden in de wereld.
Wat dit boek extra bijzonder maakt, is dat de auteur na elk hoofdstuk reflecteert op het verhaal en haar eigen perspectief meegeeft. Hierdoor krijg je als lezer niet alleen inzicht in het leven van de personages, maar ook in de gedachten en gevoelens van de schrijfster zelf. Die persoonlijke reflecties zorgen voor een diepere laag en maken het verhaal nog meeslepender.
Hoewel Net echt in mijn lijst als derde eindigt, blijft het een krachtig boek. Het geeft op een fijne manier weer hoe relaties evolueren en hoe gezinsleden elkaar soms verliezen in de drukte van het leven. Het raakte me door de menselijke, realistische toon en de manier waarop emoties en persoonlijke ontwikkeling centraal staan.